Het aftellen is begonnen!

Het aftellen is begonnen!

Het is ondertussen alweer meer dan 3 weken geleden dat wij onze laatste blog hebben geschreven.
Hier schrokken wij best wel van…
Maar goed hier is weer een nieuwe blog en zal ook een van onze laatste blogs zijn.
Wij zijn hier ondertussen toch al wel een beetje aan het aftellen.

De afgelopen weken zijn heel erg snel gegaan, we zijn op stage aan het afronden met de opdrachten. Onze laatste gezamenlijke presentatie staat gepland voor volgende week maandag.
Dit is onze onderzoekspresentatie naar aanleiding van ons onderzoek over flebitis. (Flebitis is een aderontsteking die kan voorkomen bij een infuusnaald). De resultaten wat ons onderzoek heeft opgeleverd gaan wij presenteren, en hiermee kunnen wij dan ook aanbevelingen doen naar de afdelingen waarmee we hopen dat het ziekenhuis dit oppakt. Hierdoor de kwaliteit van zorg op dit kleine onderdeel kunnen verbeteren.
Sinds 30 november lopen Ilse, Wilma, Janieke en Mariska niet meer stage op de mannen- en vrouwenafdeling. Vanaf deze week zijn wij gaan ‘zwerven’ door het ziekenhuis.
Vanaf 5 december liepen Wilma en Janieke een week op de kinderafdeling stage waar ze vooral veel hebben kunnen knuffelen en spelen met Surinaamse kindjes. Deze week lopen Wilma en Janieke stage op de operatiekamer waarbij ze al een onderbeenamputatie hebben mogen zien. De afgelopen 2 weken hebben Ilse en Mariska mogen stagelopen op de SEH (spoedeisende hulp). Aankomende week en tevens onze laatste stageweek in het LMSZN lopen Wilma en Janieke nog stage op de SEH. Ilse en Mariska gaan nog een week naar de OK.

Misschien al een beetje vroeg, maar wij kijken allemaal terug op een positieve stage waarin we een andere cultuur hebben mogen ontdekken maar we ook elkaar beter hebben mogen leren kennen.

De afgelopen weekenden waren niet anders dan de voorgaande weekenden. We reisden toch weer af naar Paramaribo, omdat in Nickerie toch niet heel veel te beleven is.
Zoals de vorige keer al als een cliffhanger werd beschreven zijn wij met de Bakra’s op stap geweest. Donderdag 24 november zijn wij naar Paramaribo afgereisd, opnieuw 3 en half uur in de taxi maar toch is dat elk weekend weer waard. ‘s Avonds hebben wij heerlijk deelgenomen aan een filmavond bij Zus&Zo welke film er draaide weten wij niet meer maar het was wel een leuke film. Daarna zijn wij samen met de Bakra’s met de partybus op stap geweest. De partybus is een bus met een open dag waar flink muziek wordt gedraaid en leuke muziek wordt gedraaid wat een flink volume heeft. De bus maakte eerst een tour door het centrum van de stad, daarna werden wij afgezet bij ‘the Lounge’ waar er flink op los gedanst werd tot in de late uurtjes (toch kunnen wij niet zo goed dansen als de Surinamers). Vrijdag 25 november was het ‘Onafhankelijkheidsdag’ er was een grote markt in de Palmentuin waar we heerlijk gewandeld hebben en genoten van de sfeer van Suriname. Zaterdag 26 november zijn we naar Parabello geweest. Dit is een adventure park waar we hebben geziplined. En zelfs een ontmoeting hebben gehad met een luiaard. Zondag zijn we zoals gewoonlijk weer naar ons appartement in Nickerie afgereisd. Maandagavond hadden wij de eer om 2 docenten van school te mogen verwelkomen. Zij hebben bij ons gegeten en hebben het ziekenhuis bezocht om de contacten te onderhouden.

Het weekend van 1 december (Ja bij ons is het altijd op donderdagochtend al weekend). Zijn wij opnieuw afgereisd naar Paramaribo. Dit keer om sinterklaasinkopen te doen. We hadden gepland om Sinterklaas met zijn 4en te vieren maar hebben het ook gezellig met de Bakra’s mogen vieren.
Nadat de sinterklaasinkopen waren gedaan zijn wij ’s avonds nog naar de Jaarbeurs van Paramaribo geweest. Hier hadden ze een grote beurs waar alle bedrijven uit Suriname de producten konden promoten. Een soort van huishoudbeurs alleen dan in Suriname. Zaterdag 3 december zijn wij echter alweer naar Nickerie gereisd dit in verband met het afscheidsfeestje van onze fysiotherapeut en zijn gezin. Zondag zijn we naar de kerk geweest en hebben ’s avonds met zijn viertjes sinterklaas gevierd onder het genot van heel veel pepernoten, banketstaaf en taaitaai.

Maandag 5 december was echter een gewone werkdag, wel was er ‘Kinderdag’ op de kinderafdeling. Dit is een soort van sinterklaas maar dan met een andere naam en voor Surinamers een eigen traditie. ’s Avonds hebben wij samen met de Bakra’s bij de fysiotherapeut en zijn gezin sinterklaas gevierd wat een groot succes was. Veel verschillende mooie en grote surprises maar ook prachtige gedichten. Met nog meer pepernoten in verschillende soorten/maten en kleuren, taai taai en chocoladeletters.

Dinsdag was het zover in de nacht hebben Ilse en Janieke heel stil de huiskamer prachtig versierd met Surinaamse vlaggetjes en ballonen. Dinsdagochtend werd Mariska zeer verrast wakker en zag dat de gehele huiskamer prachtig was versierd. Daarna volgende meteen al een prachtig cadeau. Toch was er geen vrij genomen maar was er een nieuwe dag stage zonder al te veel gekkigheden.
’s Middags hebben wij heerlijk genoten van een zelfgemaakte monchou taart met aardbeien topping. En werden er nog meer cadeaus overhandigd. Zo kreeg Mariska een draadloze oplader cadeau voor haar verjaardag maar ook een prachtig kookboek met Surinaamse gerechten. ’s Avonds werd het feest nog verder gevierd met de Bakra’s wat ook zeer geslaagd was.

Donderdag 8 december werd er zoals gewoonlijk weer naar Paramaribo afgereisd waar we weer thuiskwamen in ons 2e huis oftewel ‘Guesthouse de kleine historie’. Dit keer waren we met een belangrijk doel afgereisd. Ons MKV(visum) verliep bijna en dit moest opgelost worden. Vrijdag zijn wij dan ook vroeg vertrokken naar Frans-Guyana. Na 2 uur in de auto vanaf Paramaribo naar Albina konden wij ons uit laten stempelen bij de douane. Dit was wel even spannend want hierdoor was ons KV niet meer geldig. Na wat kleine communicatieproblemen met een douanebeambte konden wij dan toch per korjaal afreizen naar de ‘overkant’ oftewel Frans-Guyana. Eenmaal hier aangekomen mochten wij opnieuw een stempel halen van binnenkomst in het land. Een ander wereld ging voor ons open opeens waren er weer bekende automerken, zat het stuur weer aan de linkerkant en werd er frans gesproken.
Doormiddel van een kleine taxirit kwamen wij aan bij het consulaat van Suriname in Saint-Laurant. Alles leek dicht te zitten. Het was 12:05 uur en het consulaat was om 12:00 uur gesloten. Gelukkig was de mevrouw van het consulaat zo vriendelijk om ons toch te helpen bij het aanvragen van een toeristenvisum. Dit visum is 90 dagen geldig en hiermee zingen wij het uit tot 30 december wanneer wij het land verlaten. Deze hele tour was nodig omdat 17 december ons MVK zou verlopen. Eenmaal wanneer alles geregeld was konden wij terugkeren naar ons korjaal. Bij de haven was het een drukte van jewelste en kwamen er gewoon mannen om onze auto heen staan die ons ‘illegaal’ naar Suriname wilden vervoeren. Doordat wij met onze gids Marcel waren hebben wij dit niet gedaan maar zijn wij netjes via de officiële manier gereisd. Om niet in de problemen te raken zijn wij opnieuw naar de douane van Frans-Guyana gegaan om een uitreisstempel te halen. Hierna stond een korte boottocht van 10 minuten op het programma waarna we ons weer konden aanmelden bij de douane van Suriname. Hier kregen wij een stempel voor een kort verblijf vergunning wat ons weer legaal maakt. Na opnieuw een rit van 2 uur kwamen wij thuis in de kleine historie. Zaterdag hebben wij in de regen gezwommen bij Overbridge dit is een resort gelegen aan een rivier. Het was prachtig jammer dat het kleine regenseizoen hier in Suriname is aangebroken en het de hele middag heeft geregend, maar dat mocht zeker niet de pret drukken want we hebben het heel erg gezellig gehad.
Zondag hebben wij heerlijk uitgeslapen, en hebben ons daarna weer klaargemaakt voor de terugrit naar Nickerie. Eenmaal in de taxi beseften wij ons dat dit de laatste terugrit naar Nickerie zou zijn. Aankomend weekend blijven wij namelijk ‘thuis’ omdat Janieke en Mariska een etentje hebben van de vrouwenafdeling. 23 december zullen wij dan voor de laatste keer afreizen naar Paramaribo.

Het einde komt dan toch in zicht en dit vinden wij erg jammer.
In ons volgende blog zullen wij wat dieper in gaan op de geleerde en meegemaakte dingen in het ziekenhuis. Wanneer er vragen zijn over situaties, over de manier van werken hier stel ze gerust dan kunnen wij die in ons volgende blog beschrijven.

Tot snel!
Heel veel liefs van ons